Net als elk ander levend wezen moet een paard eten om energie binnen te krijgen, waarmee hij zijn lichaamsfuncties en -prestaties in stand houdt.<\/p>\n
Het lichaam zet de voedingsstoffen om in energie. Dat noemen we ook wel “verbranden”, net zoals een brandende kaars was omzet in energie (licht, warmte).<\/p>\n
De totale energiebehoefte van een paard bestaat uit de energiebehoefte voor onderhoud, dat wil zeggen de hoeveelheid energie die nodig is voor de belangrijkste vitale functies, en de inspanningsbehoefte, die aangeeft hoeveel energie aan het lichaam moet worden geleverd om het paard goed te laten presteren. Om het paard van voldoende energie te voorzien en zijn totale behoeften te dekken, moet voldoende voeding worden gegeven. De energiebeoordeling van een diervoeder helpt ons te beoordelen hoeveel bruikbare energie we aan het dier leveren.<\/p>\n
Als je een monster voer naar een laboratorium stuurt om te laten analyseren wat er in zit, wordt een zogenaamde Weender analyse uitgevoerd. Hiermee worden de gehaltes\u00a0 ruw water, ruwe as, ruw eiwit, ruw vet, ruwe celstof en koolhydraten zoals zetmeel en suiker van het voermonster bepaald.<\/p>\n
Als je \u00e9\u00e9n kilogram voer zou verbranden, zou allereerst het ruwe water verdampen en zou uiteindelijk alleen de ruwe as overblijven. De rest zou zijn omgezet in warmte-energie. Als men deze warmte-energie zou meten, weet je wat de bruto energie (in het Engels gross energie, afgekort GE) van een voer is.<\/p>\n
Ook het lichaam “verbrandt” de voedingsstoffen. Het kan energie halen uit alle voedingsgroepen extraheren, met uitzondering van ruw water en ruwe as. De energie-inhoud is echter heel verschillend. Olie bevat bijvoorbeeld 2,5 tot 3 keer zoveel energie als graanzetmeel.<\/p>\n
De potenti\u00eble bruto energie is niet volledig beschikbaar voor het paard (zie afbeelding): een deel van de voedselenergie kan niet worden verteerd en verlaat het lichaam met de ontlasting.<\/p>\n
Bruto energie – faeces = verteerbare energie (digestible energy, afgekort DE)<\/p>\n
Een ander deel gaat verloren in het metabole proces en wordt uitgescheiden in de urine en als darmgassen. Bruto energie – energie van het hart – urinaire energie – intestinale gasenergie = metaboliseerbare energie (afgekort tot ME)<\/p>\n
Vroeger was de gangbare energiebeoordeling van een voedermiddel gebaseerd op de verteerbare energie (DE) in de droge stof. De droge stof is het oorspronkelijke product minus het water dat dit product bevat. Verteerbare energie (DE) werd dus ook uitgedrukt in eenheden van megajoules per kilogram droge stof (MJ \/ kg).<\/p>\n
Inmiddels wordt uitgegaan van de metaboliseerbare energie (ME), omdat ook rekening wordt gehouden met energieverliezen door urine en gasvormige afscheiding (methaan). Dit wordt ook uitgedrukt in MJ \/ kg droge stof. Als gevolg hiervan hebben sommige diervoeders op papier een lagere energie-inhoud, wat te wijten is aan de gewijzigde belastinggrondslag. Hoe meer een diervoeder bijdraagt aan de gasproductie, hoe groter het verschil tussen de oude DE en de nieuwe ME. Om de waarden vergelijkbaar te maken, declareren we bij Marstall beiden, dus DE en ME.<\/p>\n